🌞 Jaki Owies Dla Konia

Czas wojny (2011) – o podróży przez wojenną zawieruchę. Hidalgo – Ocean Ognia (2004) – konno przez pustynię. Mustang z Dzikiej Doliny (2002) – opowieść o schyłku Dzikiego Zachodu. Niepokonany Seabiscuit (2003) – od zera do bohatera. Niezwyciężony Secretariat (2010) – film o koniach ze stajni Disneya.

Odpowiedzi EKSPERTKniejja. odpowiedział(a) o 11:09 Gnieciony jest lepiej trawiony, moczony dla koni które mają problemy z oddychaniem bądź kiedy owies bardzo ci się pyli. Zwykły cały fajnie ściera zęby i konie dłużej go żują. Osobiście preferuję gnieciony. EKSPERTMissDurden odpowiedział(a) o 11:26 Różnice w przyswajalności owsa gniecionego nad całym to 2-3% więc jeśli koń nie ma problemów oddechowych i nie ma problemu z pobieraniem paszy, nie ma znaczenia jaki podajesz. Owies gnieciony musi być świeży bo szybko wietrzeją z niego wszystkie składniki odżywcze i spotykałam się z kłopotami zdrowotnymi przy przestawianiu konia z owsa gniecionego na stały, jeden koń z powodu odbicia podniebienia, musiał mieć to podniebienie cięte, oczywiście nie wszystkie konie miały taki kłopot ;). EKSPERTBelfastowa odpowiedział(a) o 14:26 To zależy dla jakiego powinno się podawać owies gnieciony-bo jest lepiej przyswajalny przez konie. U koni, które jedzą całe ziarna, często niestrawione zboże możemy znaleźć w końskich odchodach. Moczony jest dobry jeśli mamy np. konia alergika, dla którego gnieciony czy też śrutowany owies bardziej się pyli. Uważasz, że znasz lepszą odpowiedź? lub

Aktualne ceny i promocje. Porównaj na Ceneo. Porównaj na Skąpcu. Weterynarz dla konia to ważna kwestia, którą powinniśmy rozważyć jeszcze przed zakupem zwierzęcia. Jego obecność będzie dużą pomocą podczas zakupu, gdyż dobry specjalista jest w stanie już na pierwszy rzut oka oszacować wiek zwierzęcia i stan jego zdrowia.

Zasady żywienia koni, w tym koni sportowych są jasne i klarowne, przez co dopasowanie właściwej diety może wydawać się proste. Występujące jednak odstępstwa od reguł i duża indywidualność koni znacząco je jednak komplikuje. Plan żywieniowy powinien być dopasowany do wieku, temperamentu, przemiany materii oraz z uwzględnieniem konkurencji do jakiej dany wierzchowiec jest trenowany. Aby szerzyć wiedzę na temat zasad prawidłowego żywienia koni firma Optifeed przygotowała materiały video przybliżające schematy żywienia dla koni użytkowanych w różny sposób i startujących w rozmaitych konkurencjach jeździeckich. W pierwszej części cyklu (FILM) pokazany został proces produkcji pasz dla koni, druga w całości poświęcona jest żywieniu konia skokowego (FILM). Kolejna część dedykowana jest żywieniu koni startujących we Wszechstronnym Konkursie Konia Wierzchowego - WKKW - konkurencji nazywanej czasem "królową dyscyplin jeździeckich". Dobrze dobrany model żywienia będzie zależał od naszych umiejętności praktycznych związanych z jednej strony z oceną potrzeb konia, a z drugiej z jakości podawanych pasz. Jeśli mamy niewystarczającą wiedzę w tym zakresie warto sięgnąć po poradę doświadczonego doradcy żywienia, który w większości wypadków bezpłatnie pomoże ustawić właściwą rację dla naszego zwierzęcia. Co ciekawe podejście do żywienia koni różnie się zależnie od kontynentu. Najnowsze normy żywienia koni publikowane przez National Research Council of The National Academies w Stanach Zjednoczonych nie uwzględniają podziału potrzeb koni w zależności od konkurencji. To oznacza, że wg tych zaleceń koń skokowy oraz koń WKKW o podobnej masie i w podobnym typie metabolicznym może jeść to samo. I w wielu przypadkach tak właśnie się dzieje. Tymczasem charakterystyka poszczególnych konkurencji jeździeckich jest różna, a co za tym idzie różny jest także typ koni, wykorzystywany w poszczególnych sportach. Koń WKKW - charakterystyka Przybliżając zasady układania diety dla konia WKKW trzeba krótko przybliżyć charakterystykę tych koni. Tak jak podkreśliłam, każdy wierzchowiec jest inny, ale większość koni startujących w tej konkurencji to konie w szlachetnym typie, zaawansowane w krew, a więc nierzadko "gorące", pobudliwe. Dodatkowo specyfika konkurencji wymaga od nich dużego wysiłku, szybkości, wytrzymałości w próbie terenowej, oraz jednocześnie wyciszenia i skupienia podczas próby ujeżdżenia. Mechanizmy przemian energetycznych u koni WKKW odbywają się na drodze tlenowej przez obciążenie długotrwałym wysiłkiem. Jest to przeciwieństwo metabolizmu wysiłkowego u koni skokowych gdzie przeważają przemiany beztlenowe (krótka, intensywna praca). Jak prawidłowo skonstruować dietę tak wymagającemu końskiemu atlecie podpowiadam poniżej. Organizm konia jest podczas krosu poddany bardzo dużym obciążeniomfot. Karolina Wapińska Jak ułożyć dietę? Podstawowe wytyczne Aby odpowiednio dobrać dawkę pokarmową musimy bardzo uważnie przyjrzeć się takim elementom jak: typ metaboliczny, wydajność procesów trawiennych, masa ciała, możliwości wysiłkowe w zestawieniu z poziomem obciążeń treningu, temperament, status zdrowotny oraz warunki środowiskowe (utrzymania) i klimatyczne oraz wpływ czynnika stresu na konia. Wieloletni praktycy zawodowo zajmujący się końmi, na podstawie obserwacji potwierdzają w jaki sposób wyżej wymienione czynniki mogą determinować potrzeby pokarmowe koni. Przykładem może być analiza opublikowana przez Elizabeth Owens dla Australian Sports Commission. Tabela poniżej ilustruje różnice w ilości pobieranego pokarmu wśród grupy 11 koni WKKW, które były na tym samym poziomie treningu i w wyrównanej kondycji ciała wg BCS (Body Condition Scoring). źródło: Kentucky Equine Research Powyższe zestawienie potwierdza, że każdy koń jest inny i do osiągnięcia optymalnej formy konieczne jest zastosowanie różnych środków. Na podstawie obserwacji koni oraz licznych badań naukowych wiemy, że konie mogą różnie reagować na rozmaite czynniki zewnętrzne czy wreszcie na rodzaje zadawanych pasz. Poza tym co zmienne, mamy jednak do dyspozycji sporo faktów, które zebrane w zasady żywienia znacznie ułatwiają uzyskanie najlepszego menu dla konia. Poniżej w punktach omówię zasady żywienia konia WKKW. 1. Pasza objętościowa wysokiej jakości to podstawa Ta zasada powinna być powtarzana jak najczęściej - podstawą żywienia koni sportowych, w tym również tych startujących w konkurencji WKKW, powinno być zawsze NAJLEPSZEJ JAKOŚCI SIANO lub SIANOKISZONKA. Włókno z pasz objętościowych to podstawowe źródło energii dla koni - najczęściej powinno ono zaspokajać zapotrzebowanie energetyczne w ilości co najmniej 50%! Wniosek jest więc prosty - im lepsze siano, tym wyższa jego wartość odżywcza i kaloryczna. Złej jakości baza objętościowa nie tylko ogranicza wydajność żywienia (podnosi koszty żywienia uzupełniającego) ale stanowi zbędny „balast” w przewodzie pokarmowym konia. 2. Ilość paszy objętościowej pod kontrolą Ważne jest aby czuwać nad ilością paszy objętościowej zadawanej koniom, zwłaszcza tym mającym tendencję do nadwagi. Niezbędne minimum ilościowe pobrania paszy objętościowej to zawsze 1% masy ciała. I tak np. średnie pobranie paszy objętościowej dla konia WKKW to 1,2 - 1,5% masy ciała. Integralną częścią doskonałej formy konia jest zapewnienie mu odpowiedniej ilości pasz objętościowych i treściwych, fot. Oliwia Chmielewska 3. Włókno dla nerwusów Koniom, które „zajadają” nudę oraz koniom nerwowym lub w problemach natury pokarmowej należy zapewnić jak najczęstsze posiłki włókniste. Co to znaczy? Powinniśmy porcjować siano na małe i częste posiłki, zadawać je w specjalnych siatkach oraz podawać dodatkowe posiłki z suszy tzw. sieczek kilka razy dziennie 250-500g/porcję (1-2 litry). 4. Bez wartościowej paszy treściwej ani rusz! Pasze treściwe w diecie konia WKKW powinny charakteryzować się wysoką strawnością i wartością odżywczą. Najlepsze receptury opierają skład na komponentach włóknistych ze stosunkowo niskim udziałem zbóż. Producenci wydajnych i skutecznych pasz dla koni do obróbki zbóż stosują procesy technologiczne takie jak mikronizacja oraz ekstruzja. źródło: Kentucky Equine Research Wysokostrawne włókna i tłuszcz dostarczają koniom energii długouwalnianej, natomiast dodatek węglowodanów pochodzenia zbożowego uzupełnia kaloryczność i daje energię "szybkouwalnianą". Ta ostatnia pomaga w odbudowywaniu utraconych podczas wysiłku rezerw glikogenowych w mięśniach. Ilość węglowodanów w diecie koni WKKW powinna być dobrze zbilansowana. Niektóre do ciężkiego treningu potrzebują ich dość dużo, inne zupełnie ich nie tolerują ze względu na pobudliwy temperament albo problemy pokarmowe (kolki lub nietolerancje). Wiele badań naukowych pokazuje, że zbyt duża ilość zbóż w diecie może skutkować przedostawaniem się niestrawionej skrobi do jelita grubego i w następstwie do problemów metabolicznych, kolek, ochwatu, może również skutkować osłabioną wydolnością fizyczną, czy słabą jakością rogu kopytowego. Tabela poniżej jest ilustracją tego, w jaki sposób obróbka termiczna zbóż pomaga producentom pasz zwiększyć strawność zbóż i poprawić ich prozdrowotne właściwości. Warto wybierać produkty, które zawierają zboża mikronizowane. Jeszcze lepiej wybierać takie, w których udział zbóż w ogóle jest niski lub umiarkowany szczególnie jeśli zamierzamy pasze zestawić z owsem. źródło: Kentucky Equine Research 5. Czy owies to dobre zboże dla WKKWisty? W Polsce podstawową paszą treściwą stosowaną w żywieniu koni jest owies. Nie jest on wprawdzie najlepiej wyrównaną paszą pod względem minerałowym i aminokwasowym, ale może być dodatkiem w diecie konia WKKW. Nie powinien być podstawą żywienia treściwego. Oceniając go w aspekcie przydatności do żywienia koni WKKW należy zwrócić uwagę, że wysoka glikemia owsa pobudza temperament "gorących" koni i może pogarszać kontrolę w treningu. 6. Białko - niezbędne do regeneracji Dieta konia WKKW musi pokrywać zapotrzebowanie na wysokiej jakości białko (aminokwasy), które są niezbędne do regeneracji po wysiłku oraz do budowania masy mięśniowej. Źródłem białka bogatego w aminokwasy w żywieniu koni jest lucerna, soja oraz groch. 7. Przeciwutleniacze, obrona przed wolnymi rodnikami Kluczową rolę odgrywają również przeciwutleniacze: witamina E i selen oraz makro i mikroelementy. Warto pamiętać, aby codzienna dieta konia WKKW dostarczała co najmniej 1000 IE witaminy E. Najlepiej przyswajalną formą tej witaminy jest alfa-tokoferol. Koń WKKW musi być jednocześnie szybki i wytrzymały oraz skupiony i przepuszczalny. Na zdjęciu Gosia Cybulska & Chenaro 8. Składniki mineralne Duży wysiłek generuje duży wzrost zapotrzebowania na energię (kalorie) aminokwasy ale również na składniki mineralne i witaminy. Kluczową rolę odgrywają szczególnie takie pierwiastki jak cynk, miedź, żelazo, mangan. Cynk jest niezbędnym składnikiem wielu enzymów (kofaktor), bierze udział w mineralizacji kości, odpowiada za stan skóry i jej wytworów (zależy od niego kondycja sierści i kopyt) oraz wpływa na pracę układu odpornościowego. 55% cynku znajduje się w mięśniach. Miedź wchodzi w skład enzymu odpowiedzialnego za rozwój i stan ścięgien, jest ponadto zaangażowana w tworzenie hemoglobiny oraz wpływa na przewodnictwo nerwowe i koordynację. Żelazo obok miedzi, kobaltu, kwasu foliowego i witaminy B12 jest niezbędne do produkcji nowych krwinek czerwonych. Pierwiastki te mają wpływ na dokrwienie tkanki mięśniowej i wykorzystanie energii do pracy. Zwiększony wysiłek, a więc intensyfikacja procesów metabolicznych w organizmie konia sportowego pociąga za sobą konieczność dostarczenia mu większych ilości manganu. Pierwiastek ten jest zaangażowany w przekształcanie energii chemicznej w ATP (na szlaku fosforylacji oksydacyjnej), jest również niezbędny do syntezy siarczanu chondroityny, czyli ważnego składnika strukturalnego tkanki chrzęstnej. Na dbałość o kondycję ciała i aparatu ruchu składa się również kontrola ilości makroskładników w diecie. Szczególnie ważne przy układaniu dawek pokarmowych dla koni są wapń i fosfor. Pamiętajmy, że powszechny w Polsce owies i niezbilansowane otręby zbożowe mają niekorzystny stosunek wapnia do fosforu. Powszechnie doceniany magnez wchodzi w skład wielu enzymów uczestniczących w procesach zachodzących w tkankach nerwowej i mięśniowej. Właściwy poziom magnezu wpływa na uspokojenie systemu nerwowego, sercowo-naczyniowego oraz na rozluźnienie mięśni. Koń do WKKW uczestniczy w trzech próbach. Jedną z nich jest konkurs skoków na parkurze odpowiadającej klasie konkursu. Marta Gierlicz-Dziak & Ekolog, fot. Oliwia Chmielewska 9. Ilość paszy treściwej Nie należy podawać jednorazowo na posiłek więcej niż 2,5kg paszy treściwej. Żołądek konia jest stosunkowo mały i wydajnie trawi tylko małe porcje pokarmu. 10. Przed treningiem Przed treningiem warto podać koniowi 0,5kg sieczki z lucerny. Zawarty w lucernie wapń i białko neutralizują pH treści żołądka, a forma sieczki tworzy fizyczną barierę, która ogranicza przemieszczanie się kwasów żołądkowych. Prawidłowa dobrana dieta zawsze poparta jest stałą kontrolą wyglądu i kondycji koni. Na zdjęciu Paweł Warszawski & Paulina Szybieniecka 11. Elektrolity Elektrolity odpowiadają za wyzwalanie impulsów nerwowych i zaangażowane są w szereg podstawowych funkcji komórkowych w tym np. skurcze mięśni szkieletowych, serca, przepony. Po wysiłku lub transporcie któremu towarzyszy widoczna utrata potu należy (bez względu na porę dnia i roku) podać elektrolity. Należy traktować takie sytuacje zawsze na zasadzie kompensacji strat po wysiłku. 12. Karmienie w trakcie zawodów Przy planowaniu czasu karmienia na zawodach najlepiej zachować odstęp posiłku do min 4 godziny przed startem. Jeżeli mamy wątpliwości odnośnie sposobu karmienia naszego konia podczas zawodów skontaktujmy się ze specjalistą. Autorką artykułu jest mgr. inż. Paulina Szybieniecka, absolwentka Uniwersytetu Przyrodniczego we Wrocławiu. Doradca żywienia, współpracuje z najlepszymi zawodnikami w Polsce. Jest opiekunem żywieniowym kadry Polski WKKW i entuzjastką tej dyscypliny.

Na podstawie rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 2 grudnia 2022 r. w sprawie obniżonych stawek podatku od towarów i usług w roku 2023 r. obniżona została stawka VAT na niektóre towary. Od 1 stycznia 2023 r.obniżoną do wysokości 0% stawkę VAT stosuje się do towarów spożywczych wymienionych w poz. 1-18 załącznika nr 10 do Owies to znana od tysięcy lat roślina uprawna, która stanowi spory odsetek ogółu zbóż uprawianych w Polsce. Można to zawdzięczać niższym kosztom nawożenia oraz ochrony chemicznej. Trzeba jednak mieć świadomość, że roślina wymaga odpowiedniego podłoża, ponieważ jest wrażliwa na niedobory różnych składników gleby, które w razie potrzeby należy uzupełniać. W takim razie, jaki nawóz pod owies sprawdzi się najlepiej? Zapraszamy do lektury! Owies jest wtórną rośliną uprawną (podobnie do np. żyta), a więc pierwotnie towarzyszył uprawom innych zbóż jako chwast segetalny, jednak przez prostszą uprawę zaczął wypierać gatunki pierwotne. Jednocześnie trzeba mieć świadomość, że nadal potrzebuje odpowiednich warunków, które można zapewnić np. dodatkowym nawożeniem, jednak nie tylko ono jest istotne. Mianowicie, uprawa owsa wymaga także wybrania właściwej gleby. Uprawa owsa Owies nie powinien być sadzony w glebie gęstej, a więc uprawa przedsiewna nie jest zalecana w przypadku zbyt dużego uwilgotnienia. Eksperci nieprzypadkowo podkreślają istotność stosowania kół bliźniaczych w ciągnikach i montowania spulchniaczy śladów. Przedsiewne przygotowanie pola powinno być płytkie, ponieważ w przeciwnym wypadku można opóźnić czas wzrostu rośliny i tym samym obniżyć plon. Trzeba go także sadzić we właściwym czasie, a więc jak najwcześniej, to jest kiedy pozwoli na to stan gleby. Dzięki temu można także poprawić odporność owsa na niektóre choroby, szczególnie rdzę. Omawiany gatunek jest odporny na silne zakwaszenie (pH 4,5-7,2). Należy pamiętać również o odpowiedniej gęstości siewu, ponieważ jeśli jest ona zbyt duża, może dojść do rozwoju pędów bocznych, które są mało produktywne. Zwykle sieje się około 400 roślin na metr kwadratowy. Dla poszczególnych województw zalecane są różne odmiany owsa. Jaki nawóz pod owies? Czym zasilić owies? Plon po uprawie zależy między innymi od tego, jaki nawóz pod owies zostanie użyty. Co prawda, lepiej radzi sobie np. od jęczmienia jarego, ponieważ ma mocny system korzeniowy i pobiera składniki z głębszych warstw glebym, ale czasami potrzebuje dodatkowej “pomocy”. Okazuje się, że roślina jest wrażliwa na niedobory fosforu i potasu, jednak czasami należy zatroszczyć się o uzupełnienie innych składników mineralnych, o ile ich aktualnie brakuje w glebie. Dlatego eksperci zalecają zakup nawozów wieloskładnikowych z udziałem fosforu i potasu, żeby dostarczyć na jeden hektar około 60-80 P2O5 oraz ok. 150 kg K2O. Stosuje się je głównie wiosną, jeszcze przed uprawą przedsiewną. Jaki jeszcze nawóz pod owies stosować? Gleba pod omawianą roślinę powinna być nawożona azotem, jeszcze przed siewem. To bardzo istotne, ponieważ fakt ten wpływa na liczbę kłosów w wiesze, a więc jednocześnie o ostatecznym plonie. Można go jednak stosować w późniejszych terminach, dzięki czemu podniesie się ilość białka w ziarnie oraz przedłuży produktywność liści. Najlepszymi formami nawozu są saletrzak lub saletra amonowa. Uprawa owsa wymaga stosowania dawki wynoszącej około 60-80 kg azotu, jednak warto podzielić to na dwie części. ⅔ dawki stosuje się przed siewem, a dodatkowe ⅓ dawki należy użyć na początku wiechowania owsa, ewentualnie w fazie strzelania w źdźbło. Uprawę owsa warto urozmaicić dodatkowo magnezem. Stosuje się go często po zbiorze przedplonu w formie wapna magnezowego. Jeśli jednak jego niedobory nie są duże, to zalecamy wybór nawozu wieloskładnikowego z dodatkiem tego pierwiastka. Czym chronić owies? Uprawa owsa Uprawa owsa zazwyczaj nie jest zagrożona szkodliwym wpływem chwastów, ponieważ omawiana roślina jest dla nich konkurencyjna ze względu na swój szybki wzrost oraz możliwość ich zagłuszenia. Oczywiście, małe zachwaszczenie może się pojawić, dlatego wskazane jest kilkukrotne bronowanie, jednak nie za wcześnie, ponieważ przerzedzi to zasiewy. W niektórych sytuacjach może dojść do większego zachwaszczenia, w przypadku którego zaleca się stosowanie herbicydów (od stadium 5-6 liści do końca krzewienia), jednak nie wszystkie spełnią dobrze swoją rolę. Trzeba zawsze dokładnie sprawdzać skład wybieranego preparatu, ponieważ owies jest wrażliwy na poszczególne substancje zawarte w środkach odchwaszczających. Owies jest często atakowany przez skrzypionkę, szczególnie w latach suchych (najczęściej od fazy wyrzucania wiech). Próg szkodliwości wynosi 0,5-1 larwy na roślinę. Oczywiście przy standardowym badaniu, w którym sprawdza się 100 losowo wybranych źdźbeł. W razie problemu konieczna jest interwencja. Poza wspomnianą skrzypionką, uprawa owsa może być także zagrożona przez mszyce, ploniarki czy zbożówki. Ze względu na swoją odporność, omawiana roślina jest odporna na patogeny, dlatego radzi sobie dobrze bez fungicydów. Trzeba jednak mieć świadomość, że w latach wysokiej podatności na choroby może dojść do problemów wywołanych patogenami. Przypominamy, żeby kupować wyłącznie nawozy sprawdzone, których jakość jest certyfikowana. (rup) ^{Jest wartościowym pokarmem dla wszystkich rodzajów zwierząt i drobiu. Specjalnie dla koni. Ilość owsa dla konia pracującego można zwiększyć do 12 kg. Owies podawany jest zarówno w całości, jak i w ziemi, a w postaci tart jest również zawarty w mieszankach paszowych, być może jako jego główny składnik.}

Skip to content O nasAktualnościSklepOfertaPorady żywienioweAmbasadorzy WKKWSkoki przez przeszkodyUjeżdżenieWspółpracaKontakt Plusy i minusy żywienia owsem Plusy i minusy żywienia owsem Plusy i minusy żywienia owsem Owies to najbardziej powszechne ze zbóż w żywieniu koni tuż obok jęczmienia czy kukurydzy. Jego popularność wynika przede wszystkim z przyzwyczajeń, stosunkowo niskiej ceny w porównaniu do pasz typu musli oraz powszechnej dostępności, a także opinii, że jest najlepszą paszą energetyczną dla koni. Owies jest łatwy w magazynowaniu przy utrzymaniu odpowiedniej wilgotności. Należy jednak pamiętać, że nie należy podawać koniom świeżego owsa. Należy odczekać minimum 2-3 miesiące po zbiorach by owies zdążył się „wypocić”. Jednak czy owies jest odpowiedni dla wszystkich koni? Zapraszamy do lektury. Czy owies jest uniwersalną paszą treściwą? Owies jest bogaty w aminokwasy (szczególnie lizynę), fosfor oraz witaminę C i witaminy z grupy B (oprócz B12), a także skrobię i mniejsze ilości magnezu oraz tłuszczy będących źródłem energii. Skrobia zwarta w owsie cechuje się budową z średniej wielkości granol, które łatwo rozpadają się na mniejsze cząstki, dzięki czemu skrobia z owsa jest łatwostrawna. Łuska owsa jest najbardziej bogata w włókno pośród wszystkich zbóż (około 10%). Dzięki temu łuska owsa korzystnie wpływa na układ pokarmowy koni, a także jest naturalnym źródłem witaminy E – przeciwutleniacza, który działa korzystnie miedzy innymi na pracę mięśni. Wolne kwasy tłuszczowe zawarte w owsie wpływają korzystnie na pracę mięśni. Podczas żucia owsa koń wydziela ślinę, która pomaga w prawidłowym trawieniu paszy. Niestety podawanie samego owsa często nie jest wystarczające. Owies posiada bardzo niską zawartość witamin, minerałów i wapnia (w porównaniu do fosforu), a także niską zawartość sodu i potasu. Przy podawaniu owsa jako jedynej paszy treściwej bardzo ważne jest podawanie dodatkowych witamin, a przede wszystkim wapnia w celu wyrównania bilansu wapniowo-fosforowego. Doskonałym źródłem wapnia jest lucerna, a także koncentraty paszowe typu balancer stosowane jako dodatek do owsa. Pasze te w swoim składzie zawierają kompleks niezbędnych witamin, minerałów oraz odpowiedni stosunek wapnia i fosforu. W przypadku koni wrażliwych na skrobię podawanie samego owsa może powodować nadpobudliwość. Wówczas zaleca się stosowanie pasz o mniejszej zawartości skrobi i cukru. Owies cały czy gnieciony? A może moczony? Większość koni rekreacyjnych i sportowych karmionych owsem dostaje owies cały. Praktyka ta jest dobra ze względu na zwiększoną produkcję śliny podczas żucia ziaren. Ponadto wpływa korzystnie na perystaltykę jelit. Jednak całe ziarno owsa trawione jest w około 65% procentach. Karmienie koni owsem gniecionym przyjęło się w większym stopniu w żywieniu koni starszych, hodowlanych oraz młodzieży rosnącej. Poddanie ziaren owsa obróbce mechanicznej pozwala na rozbicie jego struktury i zwiększa zdolność trawienia o około 3%. Należy pamiętać, że gnieciony owies z każdą godziną po obróbce traci swoje właściwości, a także przechowywany w niekorzystnych warunkach szybko tęchnie i pleśnieje. Ponadto może dochodzić do utlenienia tłuszczu oraz utraty witamy E. Najlepiej owies poddawać obróbce na bieżąco, a gdy nie ma takiej możliwości to z maksymalnie tygodniowym wyprzedzeniem. Ze względu na małe frakcję owsa gniecionego nie zaleca się stosować u koni z problemami z układem oddechowym. Tutaj lepszym rozwiązaniem będzie podawanie owsa moczonego. Moczenie owsa to kolejna metoda poddania ziarna obróbce mająca na celu zwiększenie stawności łuski. Należy pamiętać, ze nie wystarczy zalać owies wodą tuż przed podaniem. Efektywne moczenie owsa powinno trwać od 12 do 24 godzin. Metoda ta nie powoduje straty witaminy E (jak w przypadku gniecenia owsa) oraz pozwala na wypłukanie pyłu i innych zanieczyszczeń zalegających w owsie. Ziarno owsa ulega zmiękczeniu i jest bardziej przyswajalne w układzie pokarmowym. Dodatkową korzyścią płynącą z podawania moczonego owsa jest nawadnianie organizmu, co ma szczególne znaczenie w przypadku koni starszych. Przy moczeniu owsa bardzo ważną rzeczą jest namaczanie na bieżąco i nie doprowadzenie do fermentacji. Dawka owsa moczonego powinna być nieco mniejsza niż owsa gniecionego czy całego. Owies owsowi nie równy Zawartość składników pokarmowych w owsie oraz ich jakość są zmienne. W zależności od wielkości i kształtu ziarna może on dostarczać inne wartości składników odżywczych takich jak białko, tłuszcz czy włókno. Ziarna bardziej płaskie wąskie i długie są lżejsze, dostarczają więcej włókna, białka i tłuszczu ale mniej skrobi w porównaniu do ziaren większych i bardziej okrągłych, które zawierają najwięcej skrobi a jednocześnie są najcięższe i najbardziej pobudzają konie dostarczając im szybko uwalnianej energii. Owies nagoziarnisty (bez łuskowy) zawiera więcej tłuszczu i skrobi w porównaniu do klasycznych odmian. Jego wadą jest znacząco mniejsza zawartość włókna (do 3%). To powoduje, że jego wartość energetyczna jest o 20-30% wyższa w porównaniu do tradycyjnego owsa. Czy owies jest odpowiedni dla wszystkich koni? Niestety podawanie samego owsa często jest niewystarczające. Owies zawiera bardzo mało witamin, minerałów i pierwiastków śladowych. Ma to szczególne znaczenie w przypadku źrebiąt, rosnących koni oraz klaczy hodowlanych. Ta grupa koni ma wyższe zapotrzebowanie na składniki odżywce (szczególnie wapń) niż konie rekreacyjne. Alternatywą dla żółtego owsa jest czarny owies, który cechuje wyższa zawartość składników mineralnych w łusce. Czarny owies powoduje wolniejszy skok poziomu cukru we krwi dzięki czemu koń ma spokojniejszą głowę i otrzymuje bardziej wartościowy posiłek. Ponadto owsa nie należy podawać koniom mających wrzody (ze względu na wysoką zawartość skrobi), koniom i kucom ras prymitywnych, a także koniom mającym tendencje do ochwatu czy cierpiącym na problemy metaboliczne. Dlaczego musli dla koni zawiera owies? Owies wraz z innymi ziarnami wykorzystywany jest w mieszankach paszowych typu musli. Ziarna w takich mieszankach przeważnie poddawane są obróbce mechanicznej i/lub termicznej, która wpływa korzystnie na zwiększenie strawności paszy. Praktyka ta poparta jest wieloma badaniami o tematyce żywienia koni Czy owies można przedawkować? Najczęstszym skutkiem podawania zbyt dużej ilości owsa są dolegliwości powodowane zbyt dużą ilością skrobi w diecie. Przedawkowanie owsa może objawiać się mięśniochwatem (sztywność, zapalenie mięśni) jak i ochwatem, czyli zapaleniem tworzywa kopyta wraz z przemieszczeniem się kości kopytowej, a w skrajnych przypadkach nawet przebiciem podeszwy przez ową kość. Ponadto podawanie zbyt dużej ilości owsa w porównaniu do ilości pasz objętościowych (siano, słoma, kiszonka) może powodować wrzody. Karmienie zbyt dużą ilością owsa w stosunku do wykonywanej przez konia pracy może powodować otyłość. Podobne wpisy

Główny bohater Red Dead Redemption 2 nie jest przywiązany do tego samego konia przez całą grę. Możliwa jest zmiana wierzchowca na takiego, który ma lepsze statystyki (np. jest bardziej . 404 98 446 400 38 267 29 298

jaki owies dla konia