Doręczenie wezwania na przesłuchanie przez policjanta w miejscu pracy świadka. Możliwe jest jednak również doręczenie pisma przez pracownika organu wysyłającego (np. sądu czy prokuratury), a w razie niezbędnej konieczności – przez policję. Nie zostało wprawdzie w przepisach określone, nawet w przybliżeniu, na czym miałaby Prawdopodobnie każdy wie, że stawienie się w siedzibie organu państwowego na wezwanie policji, prokuratury czy sądu jest obowiązkiem bezwzględnym. Nie każdy jednak orientuje się, czy takie wezwanie upoważnia do zwolnienia z dnia pracy oraz czy osoba wezwana może liczyć na zwrot kosztów stawiennictwa. Pracownicy wzywani na świadków zastanawiają, czy ten „wolny” dzień zostanie im odliczony od urlopu wypoczynkowego, czy też będą zmuszeni do złożenia wniosku o urlop na żądanie. Częstokrotnie nawet sami pracodawcy nie mają wiedzy, w jaki sposób rozliczyć dzień, w którym pracownika nie będzie w zakładzie w związku z wezwaniem, oraz czy mają obowiązek mu zapłacić, czy też nie. Niestety nie istnieje jedna ustawa czy rozporządzenie, które w sposób dostateczny i całościowy regulowałyby kwestie, jakimi są zwolnienie z pracy i zwrot do zasady, pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika, zatrudnionego na podstawie umowy o pracę, wezwanego w charakterze świadka na czas trwania czynności procesowych. Nie musi jednak wypłacać mu za ten dzień wynagrodzenia. Zwrot kosztów stawiennictwa w siedzibie organu ciąży na barkach organu państwowego prowadzącego postępowanie. W jakich dokładnie wypadkach pracodawca musi zwolnić pracownika? Jakie świadczenia należą się pracownikowi wezwanemu w charakterze świadka? Na te pytania odpowiemy w niniejszym pracownika na świadka a obowiązek pracodawcyObowiązek pracodawcy do zwolnienia pracownika od pracy na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia, nakłada Rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Socjalnej z dnia 15 maja 1996 roku w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od omawianej sytuacji pracodawca nie ma obowiązku wypłacać pracownikowi wynagrodzenia za dzień nieobecności. Jest on jednak zobowiązany do wydania pracownikowi zaświadczenia określającego wysokość utraconego wynagrodzenia za czas zwolnienia, w celu uzyskania przez pracownika od właściwego organu rekompensaty pieniężnej z tego ma obowiązek usprawiedliwić swoją nieobecność w pracy z powodu wezwania przez organ państwowy. Dowodem usprawiedliwiającym nieobecność pracownika w pracy jest już samo jego imienne wezwanie do osobistego stawienia się w siedzibie organu w charakterze świadka, zawierające adnotację potwierdzającą stawienie się pracownika na to wezwanie. Pracownik nie ma obowiązku składania żadnego dodatkowego wniosku urlopowego czy wyjaśnień dotyczących nie tyczy się jedynie przesłuchania w charakterze świadka – pracodawca ma obowiązek zwolnić pracownika niezależnie od tego, czy został wezwany do złożenia zeznań, wyjaśnień, czy też przeprowadzania badań, np. psychiatrycznych. Ważny jest jedynie fakt wezwania wystosowanego przez organ państwowy. Dla pracodawcy nie powinno mieć żadnego znaczenia, czy pracownik został wezwany w charakterze strony, oskarżonego czy świadka – w każdym wypadku obowiązują te same zasady. Wezwanie na świadka a obowiązek pracownikaDo obowiązków pracownika należy uprzedzenie pracodawcy o przyczynie zwolnienia oraz o przewidywanym okresie nieobecności w pracy, jeżeli termin ten jest z góry wiadomy lub możliwy do przewidzenia. Oznacza to, że jeżeli pracownik otrzymał wezwanie wcześniej, powinien o tym fakcie bezzwłocznie poinformować swojego pracodawcę. Nie powinno więc dojść do sytuacji, że pracownik nie pojawia się w pracy, a dopiero następnego dnia przedstawia pracodawcy rzeczone przypadku gdy nie było możliwe przedstawienie pracodawcy wezwania – np. gdy pracownik został wezwany do siedziby policji telefonicznie w godzinach popołudniowych w przeddzień terminu przesłuchania – pracownik powinien zawiadomić pracodawcę o przyczynie swojej nieobecności, nie później jednak niż w drugim dniu nieobecności w zwolnienie z pracy obejmuje cały dzień?Obowiązkiem pracodawcy jest zwolnienie pracownika na czas trwania czynności procesowych. Wezwania organów, co do zasady, określają dokładnie datę oraz godzinę rozpoczęcia posiedzenia czy też samego przesłuchania. Oznacza to, że pracodawca jest zobowiązany zwolnić pracownika wyłącznie na czas trwania przesłuchania, uwzględniając czas dojazdu do siedziby organu. W praktyce oznacza to, że jeżeli siedziba ta znajduje się w innym mieście, wówczas logiczne jest, że pracownik otrzyma zwolnienie z całego dnia, jednak w przypadku, gdy czynności będą wykonywane w godzinach porannych w tej samej miejscowości, w której znajduje się zakład pracy, pracownik powinien wówczas powrócić do świadka a zwrot kosztów stawiennictwaJak już zostało wspomniane, pracodawca nie jest zobowiązany do wypłacania wynagrodzenia pracownikowi wezwanemu na czynności procesowe w charakterze świadka. Obowiązek zwrotu kosztów należy do organu wzywającego. Zwrot kosztów stawiennictwa świadka obejmuje koszty takie jak:koszt utraconych zarobków;koszt przejazdów;koszt dojazdów środkami komunikacji miejscowej;koszt noclegów; ma prawo żądać zwrotu kosztów już z samego faktu stawiennictwa – nawet jeżeli nie został przesłuchany. Należy przy tym pamiętać, że w przypadku gdy świadek zostanie wezwany w kilku sprawach na ten sam dzień, zwrot kosztów przyznaje mu się tylko raz. Z kolei świadkowi, który zgłosił się bez wezwania sądu, może zostać przyznany zwrot tylko wówczas, gdy został on przesłuchany przez zasad nie stosuje się do świadka zatrudnionego w organie władzy publicznej, jeżeli powołany został do sprawy związanej z tym zatrudnieniem. Zwrot kosztów przyznaje się wyłącznie na wniosek świadka. Wniosek o przyznanie należności składa się ustnie do protokołu lub na piśmie, w terminie trzech dni od dnia zakończenia czynności. Wniosek złożony po wskazanym terminie może zostać wniosku o przyznanie należności świadek powinien podać numer rachunku bankowego, jeżeli oczekuje zwrotu należności na konto bankowe. Wniosek powinien również wskazywać sygnaturę sprawy wskazanej na o zwrot należności z tytułu zwrotu kosztów przedawnia się z upływem trzech lat, licząc od dnia powstania tego doktrynie przeważa pogląd, zgodnie z którym tak szeroki wachlarz świadczeń, na jakie może liczyć świadek, stanowi niejako rekompensatę ustanowienia surowych konsekwencji za nieusprawiedliwione niestawiennictwo świadka na wezwanie organu państwowego. Dla przykładu, w postępowaniu karnym sąd jest uprawniony do nałożenia na świadka każdorazowo kary grzywny do 3 tys. zł, a w postępowaniu cywilnym nawet do 5 tys. zarobku lub utraconego dochoduStawiennictwo na wezwanie organu państwowego rodzi po stronie organu obowiązek zwrotu świadkowi kwoty zarobku lub utraconego przez niego dochodu. Zasadą jest, iż wynagrodzenie wypłacane jest za każdy dzień udziału w czynnościach procesowych, nawet jeżeli świadek zeznawał np. jedynie przez 15 minut. Kwota zwrotu powinna odpowiadać wysokości jego przeciętnego dziennego zarobku lub dochodu. W przypadku świadka pozostającego w stosunku pracy przeciętny dzienny utracony zarobek oblicza się według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za granicę wynagrodzenia za utracony zarobek lub dochód stanowi równowartość 4,6% kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe, której wysokość określa ustawa budżetowa. W przypadku gdy ogłoszenie ustawy budżetowej nastąpi po dniu 1 stycznia roku, którego dotyczy ustawa budżetowa, podstawę obliczenia należności za okres od 1 stycznia do dnia ogłoszenia ustawy budżetowej stanowi kwota bazowa w wysokości obowiązującej w grudniu roku jednak pracownik wezwany na świadka otrzymał zwrot omawianych kosztów, musi je należycie wykazać, tj. odpowiednio uzasadnić (udowodnić lub uprawdopodobnić).Zwrot kosztów podróżyZwrot kosztów podróży dotyczy kosztu przejazdów z miejscowości do miejscowości oraz kosztu dojazdów środkami komunikacji miejscowej (np. jeżeli wzywający sąd znajduje się w miejscowości zamieszkania świadka, wniosek o zwrot kosztów może obejmować również koszt biletów komunikacji miejskiej lub koszt przejazdu taksówką).Omawiany zwrot kosztów obejmuje podróż z miejsca zamieszkania świadka do miejsca wykonywania czynności procesowej, w wysokości rzeczywiście poniesionych, racjonalnych i celowych kosztów przejazdu. Górną granicę należności stanowi wysokość kosztów przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej na obszarze z powyższym świadek może podróżować zarówno środkami transportu publicznego, np. pociągiem czy autobusem, jak również własnym samochodem. Świadkowi przysługuje zatem zwrot kosztów dojazdu w wysokości potwierdzonej biletami lub tzw. kilometrówki – koszty przejazdu stanowią iloczyn przejechanych kilometrów pomnożonych przez stawkę za jeden powyżej stawki zostały ustalone w § 2 Rozporządzeniu Ministra Infrastruktury z dnia 25 marca 2002 roku w sprawie warunków ustalania oraz sposobu dokonywania zwrotu kosztów używania do celów służbowych samochodów osobowych, motocykli i motorowerów niebędących własnością pracodawcy i wynoszą:dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika do 900 cm³ – 0,5214 zł;dla samochodu osobowego o pojemności skokowej silnika powyżej 900 cm³ – od 0,5214 zł do 0,8358 zł;dla motocykla – 0,2302 zł;dla motoroweru – 0,1382 świadek ma prawo do zwrotu kosztów związanych również z innymi opłatami związanymi z podróżą, opłaty za parkometry, opłaty autostradowe itp. DietaWysokość diety przysługującej świadkowi reguluje § 7 Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2013 roku w sprawie należności przysługujących pracownikowi zatrudnionemu w państwowej lub samorządowej jednostce sfery budżetowej z tytułu podróży służbowej. Zgodnie z powyższym przepisem dieta wynosi 30 złotych za dobę z tytułu diet oblicza się za czas od rozpoczęcia podróży (wyjazdu) do zakończenia podróży (powrotu) w następujący sposób:jeżeli podróż trwa nie dłużej niż dobę i wynosi:mniej niż 8 godzin – dieta nie przysługuje;od 8 do 12 godzin – przysługuje 50% diety;ponad 12 godzin – przysługuje dieta w pełnej wysokości;jeżeli podróż trwa dłużej niż dobę, za każdą dobę przysługuje dieta w pełnej wysokości, a za niepełną, ale rozpoczętą dobę:do 8 godzin – przysługuje 50% diety;ponad 8 godzin – przysługuje dieta w pełnej kosztów nocleguZwrot kosztów noclegu przysługuje świadkowi w kwocie rzeczywiście zapłaconej. Oznacza to, że fakt korzystania przez świadka z usługi hotelowej powinien być potwierdzony rachunkiem – paragonem lub fakturą VAT (najlepiej, aby była to faktura imienna). Ustanowiony został jednak limit zwrotu omawianego kosztu, który kształtuje się na poziomie dwudziestokrotności stawki diety, tj. 600 zł (20 x 30 zł = 600 zł)Wezwanie pracownika na świadka – podsumowanieReasumując, podkreślenia wymaga fakt, że każde wezwanie pochodzące od organu państwowego (niezależnie od tego, czy w charakterze świadka, strony, oskarżonego, biegłego itd.) zobowiązuje pracodawcę do zwolnienia pracownika na czas przeprowadzenia czynności wskazanych w wezwaniu. Pracodawca nie ma obowiązku wypłacać pracownikowi wynagrodzenia za ten zwrotu kosztów stawiennictwa świadka zobowiązany jest organ wzywający. Świadek ma prawo żądać wypłacenia mu utraconych zarobków, kosztu przejazdów, kosztu noclegów oraz diety. Zwrot kosztów przyznawany jest na wniosek, który powinien zostać złożony ustnie do protokołu lub na piśmie, w terminie trzech dni od dnia zakończenia czynności. Należy przy tym pamiętać, że każdy koszt należy odpowiednio uzasadnić.

Wezwanie na policję w sprawie zamówienia tabletek poronnych. Dostałam wezwanie na policję w charakterze świadka. Zapewne wzywają mnie dlatego, że około roku temu (nie pamiętam dokładnie) zamówiłam przez internet tabletki wczesnoporonne dla bliskiej mi osoby.

- Mój pracownik otrzymał wezwanie na rozprawę w sprawie karnej. Ma się stawić w charakterze świadka. Twierdzi, że mam obowiązek zwolnić go od świadczenia zadań służbowych na czas pobytu w sądzie i że muszę mu za ten czas zapłacić wynagrodzenie. Czy to prawda? – pyta czytelnik. Pracodawca ma obowiązek zwolnić od pracy podwładnego na czas niezbędny do stawienia się na wezwanie sądu. Wynika to z § 6 rozporządzenia MPiPS z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (dalej: rozporządzenie). Gdy etatowiec skorzysta z tego rodzaju zwolnienia, firma musi mu wydać zaświadczenie określające wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tej nieobecności. Na tej podstawie może on uzyskać od właściwego organu rekompensatę pieniężną z tytułu utraty pensji – w wysokości i na warunkach przewidzianych w odrębnych przepisach. Wyjątkiem jest sytuacja, gdy obowiązujące u pracodawcy przepisy prawa pracy przewidują zachowanie przez zatrudnionych prawa do uposażenia za czas zwolnienia (§ 16 ust. 2 rozporządzenia) >patrz wyciąg z regulaminu pracy. Rekompensata straty Odnosząc się do pytania czytelnika – musi on zwolnić od pracy podwładnego, który ma zeznawać na rozprawie w sprawie karnej. Nie ma jednak obowiązku płacić mu wynagrodzenia za czas tej nieobecności, chyba że odmiennie stanowią przepisy obowiązujące w jego firmie (co jednak nie wynika ze stanu faktycznego). Jeżeli tak nie jest, czytelnik powinien wydać podwładnemu zaświadczenie, aby ten przedłożył je w sądzie. Określa w nim wysokość utraconego wynagrodzenia za czas tego zwolnienia. Kwotę wskazaną w zaświadczeniu wypłaci etatowcowi sąd. Do dokonania stosownej wypłaty niezbędne jest jednak złożenie przez zainteresowanego pisemnego wniosku albo ustne wyartykułowanie prośby o wypłatę do protokołu rozprawy (art. 92 ust. 1 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych) >patrz wzór wniosku o wypłatę utraconego wynagrodzenia za czas zwolnienia od pracy w celu złożenia zeznań w sprawie karnej przed sądem. Termin i kwota Pracownik ma na to 3 dni od daty zakończenia czynności sądowej przeprowadzonej z jego udziałem. Roszczenie o zwrot tej należności przedawni się z upływem 3 lat, licząc od dnia jego powstania. Sąd powinien pouczyć świadków o prawie i sposobie zgłoszenia omawianego wniosku oraz o skutkach niezachowania 3-dniowego terminu na jego złożenie (art. 92 ust. 2–4 ustawy z 28 lipca 2005r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). Kwotę do wypłaty z tytułu utraconego zarobku za dzień nieobecności w pracy z powodu wezwania przez sąd ustala się w wysokości przeciętnej dziennej dniówki podwładnego. Oblicza ją według zasad obowiązujących przy ustalaniu należnego pracownikowi ekwiwalentu pieniężnego za urlop wypoczynkowy. Obowiązuje jednak górna granica tej należności – nie może ona przekraczać sumy stanowiącej równowartość 4,6 proc. określonej w ustawie budżetowej kwoty bazowej dla osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe. Gdy ta ustawa zostanie ogłoszona po 1 stycznia roku, którego dotyczy, podstawę obliczenia ww. należności za okres od 1 stycznia do dnia ogłoszenia ustawy budżetowej stanowi kwota bazowa w wysokości obowiązującej w grudniu roku poprzedniego (art. 86 ust. 2–3 ustawy o kosztach sądowych w sprawach cywilnych). W 2017 r. przedmiotowa kwota wynosi 1789,42 zł, a więc za dzień nieobecności etatowiec otrzyma nie więcej niż 82,31 zł rekompensaty. Autorka jest adwokatem podstawa prawna: § 6, § 16 ust. 2 rozporządzenia ministra pracy i polityki socjalnej z 15 maja 1996 r. w sprawie sposobu usprawiedliwiania nieobecności w pracy oraz udzielania pracownikom zwolnień od pracy (tekst jedn. DzU z 2014 r., poz. 1632) podstawa prawna: art. 86 ust. 2–3, art. 92 ustawy z 28 lipca 2005 r. o kosztach sądowych w sprawach cywilnych (tekst jedn. DzU z 2017 r., poz. 1557) Wyciąg z regulaminu pracy § 6. (...) ........................................................................................................................ ............................................................................................................................... 2. Pracownik zachowuje prawo do wynagrodzenia za pracę w pełnej wysokości za czas zwolnienia niezbędny do stawienia się na wezwanie organu administracji rządowej lub samorządu terytorialnego, sądu, prokuratury, policji albo organu prowadzącego postępowanie w sprawach o wykroczenia.
W razie niestawienia się świadka na wezwanie bez usprawiedliwienia można, niezależnie od nałożenia kary porządkowej, zarządzić jego zatrzymanie i przymusowe doprowadzenie przez Policję.
Wezwanie do sądu a dzień wolny w pracy. W pierwszej kolejności należy podkreślić, że każda osoba, która odebrała wezwanie do sądu w charakterze świadka, ma obowiązek stawić się i złożyć zeznania. Brak stawiennictwa może skutkować nałożeniem grzywny, a w ostateczności doprowadzeniem przez policję. Bywa jednak tak, że
Autor: adw. Kamil Miężalski Prawa i obowiązki świadka Wezwanie na przesłuchanie, czy to w charakterze świadka, czy też podejrzanego, z reguły wywołuje u wzywanego poczucie swego rodzaju niepewność. Zazwyczaj spowodowane jest to tym, iż jest to sytuacja nowa, bądź też zdarza się na tyle rzadko, że osoba taka nie czuję się w takiej roli pewnie. Dobrze […]
Wezwanie na świadka przyszło z Policji, od prokuratora albo z sądu. Zaznaczono w nim, że chodzi o udział w sprawie karnej. Co to właściwie znaczy? Kiedy świadek w sprawie karnej może odmówić zeznań, a kiedy musi zeznawać? Trzeba przypomnieć, że stawienie się na wezwanie w charakterze świadka jest w świetle prawa obowiązkiem każdego z… Zobacz więcej . 410 417 408 83 333 406 288 418

wezwanie na świadka na policję